Ο Σόλωνας ήταν ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν ειλικρινής, με καλοσύνη, γενναιοδωρία και μετριοπάθεια. Ήταν επίσης έξοχος λυρικός και ελεγειακός ποιητής. Τα ποιήματά του αριθμούσαν πάνω από 5.000 γραμμές.
Μερικές φράσεις και ρητά του Σόλωνα ήταν:"Μηδέν άγαν" (τίποτα με υπερβολή).
"Γηράσκω δ' αεί πολλά διδασκόμενος"
"Την ανέχεια πρέπει να ενισχύουμε, αλλά όχι και την τεμπελιά να εφοδιάζουμε."
"Ασφαλής και άριστη είναι η δημοκρατία, στην οποία η κάθε αδικία τιμωρείται εξίσου από τους παθόντες και τους μη παθόντες απ' αυτή".
Κάποτε, επισκέφθηκε την Αίγυπτο και, ερχόμενος σε επαφή με βασιλείς και ιερείς, έμαθε την ιστορία τους. Οι ιερείς του είπαν για το νησί της Ατλαντίδας και τον πόλεμο που οι Αθηναίοι έκαναν εναντίον του νησιού, 9.000 χρόνια πριν. Από τις πληροφορίες που του έδωσαν οι ιερείς, άρχισε να γράφει ένα ποίημα, αλλά πέθανε πριν να το τελειώσει.
Σε ένα από τα ταξίδια του συνάντησε τον βασιλιά Κροίσο, ο οποίος, αφού του έδειξε τους αμύθητους θησαυρούς του, τον ρώτησε ποιος ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που είχε γνωρίσει, περιμένοντας από τον Σόλωνα ότι θα ανέφερε αυτόν. Ο Σόλων αποφεύγοντας να κολακεύσει τον βασιλιά, ονόμασε δυο κοινούς Έλληνες, τον Αθηναίο Τελαμόνα και τους Αργείους αδελφούς Κλεόβη και Βίτωνα. Όταν ο Κροίσος απάντησε, ότι δεν είχε λάβει υπ΄ όψιν του τα πλούτη του και την δόξα του, ο Σόλωνας του απάντησε να μην θεωρεί έναν άνθρωπο ευτυχή, αν δεν γνωρίζει πώς τελείωσε η ζωή του: "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" (Μην καλοτυχίζεις κανέναν, προτού δεις το τέλος του).Ο Κροίσος τότε περιφρόνησε τον Σόλωνα, αλλά θυμήθηκε τα λόγια του όταν ανετράπη από τον Κύρο και ήταν έτοιμος να καεί στην πυρά.
