Αρχαία Αθήνα: Η ίδρυση και το όνομά της...

Η Αθήνα είναι πανάρχαια πόλη και η ίδρυσή της χάνεται στις αναφορές των μύθων. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, Αιγύπτιοι ιερείς αποκάλυψαν στο Σόλωνα που τους επισκέφτηκε ότι σύμφωνα με τα αρχεία τους υπήρχε πόλη ακμάζουσα με το όνομα «Αθήνα» πριν από το 9.600 π.Χ.

Πρώτοι κάτοικοι της περιοχής θεωρούνται οι Πελασγοί, ενώ αργότερα αυτοί που εγκαταστάθηκαν στην Αττική γη ήταν οι Ίωνες.

Το αρχικό όνομα της Αθήνας ήταν Ακτή ή Ακτική και το είχε πάρει από τον πρώτο της βασιλιά, Ακταίο. Το δεύτερο όνομά της, Κεκροπία, είχε προέλθει από τον βασιλιά Κέκροπα, ο οποίος ήταν μισός άνθρωπος και μισός φίδι.

Σύμφωνα με το μύθο, κατά την διάρκεια των χρόνων της βασιλείας του, η θεά Αθηνά και ο θεός Ποσειδώνας συναγωνίσθηκαν για την προστασία της πόλης, προσφέροντας δώρα. Ο Ποσειδώνας κτύπησε με την τρίαινά του πάνω στον βράχο της Ακρόπολης και ανέβλυσε μια πηγή με νερό. Από το χτύπημα ξεπήδησε και το πρώτο άλογο έτοιμο να υπηρετήσει τον άνθρωπο. Η Αθηνά πρόσφερε ένα δένδρο ελιάς.

Ο μύθος αναφέρει, ότι όλοι οι άνδρες της Αθήνας ψήφισαν για το δώρο του Ποσειδώνα και όλες οι γυναίκες για το δώρο της Αθηνάς και επειδή ήταν μια γυναίκα παραπάνω από τους άνδρες, η θεά Αθηνά προτιμήθηκε. Από αυτήν, η πόλη πήρε το όνομά της.

Ο Ποσειδώνας θύμωσε που οι Αθηναίοι δεν διάλεξαν τα δικά του δώρα και έτσι καταράστηκε την Αθήνα να μην έχει ποτέ αρκετό νερό. Έτσι από τότε ξεκίνησε και το πρόβλημα της λειψυδρίας που ταλαιπωρεί καμιά φορά ακόμα και σήμερα την Αθήνα.

                                                                       πηγές:   http://www.sikyon.com

                                                                                                                       http://el.wikipedia.org

Αρχαία Αθήνα: Δύο Βασιλείς: Θησέας και Κόδρος...

Μυθικός βασιλιάς της Αθήνας ήταν ο Θησέας. Στα χρόνια του, η Αττική αποτελούνταν από δώδεκα πόλεις, που η κάθε μία είχε τον δικό της κυβερνήτη και οι οποίες συχνά βρισκόταν σε διαμάχη μεταξύ τους. Ο Θησέας ένωσε τις πόλεις (συνοικισμός) και μετονόμασε την πόλη της Αθήνας, Αθήναι, για να σημαίνει την ένωση των δώδεκα πόλεων. Για να γιορτάσει αυτό το γεγονός, καθιέρωσε τη γιορτή της ένωσης των φυλών την οποία ονόμασε Παναθήναια, έναν εορτασμό για την καινούργια Αθήνα.

Διένειμε τον πληθυσμό σε τρεις τάξεις: τους Ευπατρίδες, τους Γεώμορους και τους Δημιουργούς. Οι Ευπατρίδες ήταν οι πλούσιοι και μορφωμένοι άνθρωποι, οι κυβερνήτες, στρατηγοί, ιερείς, κλπ. Οι Γεώμοροι ήταν οι αγρότες και οι Δημιουργοί, οι τεχνίτες. Και οι τρεις τάξεις είχαν τα ίδια δικαιώματα. Επίσης έκοψε νομίσματα, με την εικόνα ενός ταύρου χαραγμένη πάνω τους, τα ονομαζόμενα δεκάβοια ή εκατόβοια, έχοντας την αξία δέκα ή εκατό βοδιών.

Ένας αντίπαλος του Θησέα, ο Μενεσθέας, βρήκε την ευκαιρία να καταστρέψει την δημοτικότητα του με τον λαό, όταν ο Θησέας έλλειπε από την Αττική, για να βοηθήσει τον φίλο του Πειρίθο. Όταν ο Θησέας επέστρεψε, κατάλαβε ότι ο λαός δεν ήταν διατεθειμένος πλέον να τον ακούσει και να τον τιμήσει και έτσι, έφυγε για το νησί της Σκύρου, όπου όμως δολοφονήθηκε ύπουλα από τον φίλο του, βασιλιά της Σκύρου, Λυκομήδη, ο οποίος τον έριξε από έναν απόκρημνο βράχο.

Αργότερα, βασιλιάς της Αθήνας έγινε ο Κόδρος. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του, μια ισχυρή Δωρική δύναμη εισέβαλε στην Αττική. Το μαντείο των Δελφών  είχε προφητεύσει επιτυχία στην εκστρατεία τους, με την προϋπόθεση ότι δεν θα πλήγωναν θανάσιμα τον βασιλιά Κόδρο. Όταν αυτό έγινε γνωστό από τον Κόδρο, μεταμφιέστηκε σε χωρικό ξυλοκόπο και πηγαίνοντας στο εχθρικό στρατόπεδο, δημιούργησε επεισόδιο με τους Δωριείς και σκοτώθηκε. Όταν οι Δωριείς έμαθαν, ότι ο σκοτωμένος ήταν ο βασιλιάς Κόδρος, έφυγαν από την Αθήνα.

 
Ο Κόδρος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Αθήνας.

                                                                                                          πηγές:   http://www.sikyon.com

                                                                                                                       http://el.wikipedia.org

Αρχαία Αθήνα: Αριστοκρατία: Δράκοντας και Σόλωνας...

Στην αρχή του 6ου αιώνα, η Αθήνα είχε ανάγκη  από καινούργιους γραπτούς νόμους, γιατί η αριστοκρατία ερμήνευε τους νόμους σύμφωνα με τα συμφέροντα της. Έτσι οι Αθηναίοι ανέθεσαν στον Δράκοντα το 624 π.Χ., να νομοθετήσει γραπτούς νόμους.

 

Ο Δράκοντας θεωρείται ο πρώτος νομοθέτης της Αθήνας. Οι νόμοι του γράφτηκαν πάνω σε μαρμάρινες πλάκες και τοποθετήθηκαν στην Αγορά, όπου ο καθένας μπορούσε να τις διαβάσει. Οι νόμοι ήταν υπερβολικά αυστηροί σε μερικές περιπτώσεις, τιμωρώντας ελαφρά και σοβαρά αδικήματα με την ίδια ποινή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πλούταρχος είπε ότι οι νόμοι του Δράκοντα γράφτηκαν με αίμα και όχι με μελάνι.

 

Αλλά οι γραπτοί νόμοι, αντί να βοηθήσουν τους φτωχούς, έγιναν όργανα στα χέρια των πλουσίων, να παίρνουν την περιουσία τους, να τους εκφοβίζουν και να τους καταπιέζουν. Ολόκληρη η Αττική έπεσε στα χέρια της αριστοκρατίας και οι άνθρωποι, εκείνοι που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους, πωλούνταν σαν δούλοι. Οι νόμοι του Δράκοντα αντικαταστάθηκαν με τη νομοθεσία του Σόλωνα μετά το 594 π.Χ.

 

Ο Σόλωνας, απόγονος της οικογένειας του Κόδρου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 638 π.Χ. και ταξίδεψε σε πολλές χώρες. Ήταν σχεδόν 40 χρονών, φημισμένος για την ποίησή του και την σοφία του, όταν έλαβε μέρος στην πολιτική ζωή της Αθήνας.

 

Όταν ο Σόλων έγινε άρχων της Αθήνας το 594 π.Χ., πλούτος και δύναμη ανήκαν σε λίγα χέρια. Οι φτωχοί ήταν βουτηγμένοι στο χρέος, πολλοί από αυτούς είχαν γίνει δούλοι και είχαν πουλήσει ακόμα και τα παιδιά τους για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους.

 

Ο Σόλων, άνθρωπος που αγαπούσε την δικαιοσύνη, προσπάθησε να αλλάξει την σκληρή ζωή των φτωχών ανθρώπων της Αθήνας. Έκανε τον νόμο Σεισάχθεια, μια λέξη που σημαίνει, ότι αποτίναξε από τους ώμους των φτωχών το φορτίο, που τους προκαλούσε τόσο πόνο και οδύνη. Επίσης απαγόρευσε την εξαγωγή όλων των δημητριακών προϊόντων, εκτός από το λάδι της ελιάς, κατάργησε την θανατική καταδίκη από όλα τα μικρά εγκλήματα, χώρισε τον πληθυσμό σε 4 τάξεις, σύμφωνα με το εισόδημα τους και μείωσε την δύναμη των ευγενών

Όταν τελείωσε το έργο του, ο Σόλων έφυγε αυτοεξόριστος από την Αθήνα, λέγοντας στους Αθηναίους να μην αλλάξουν τίποτα επί δέκα χρόνια.  Δυστυχώς έζησε για να δει το σύνταγμά του να ανατρέπεται από τον τύραννο Πεισίστρατο.

                                                                                                                       πηγές:   http://www.sikyon.com

                                                                                                        http://el.wikipedia.org

                                                                                                        Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

Σόλωνας: Ένας σοφός της αρχαίας Ελλάδας...

Ο Σόλωνας ήταν ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν ειλικρινής, με καλοσύνη, γενναιοδωρία και μετριοπάθεια. Ήταν επίσης έξοχος λυρικός και ελεγειακός ποιητής. Τα ποιήματά του αριθμούσαν πάνω από 5.000 γραμμές.

Μερικές φράσεις και ρητά του Σόλωνα ήταν:

"Μηδέν άγαν" (τίποτα με υπερβολή). 

"Γηράσκω δ' αεί πολλά διδασκόμενος"

"Την ανέχεια πρέπει να ενισχύουμε, αλλά όχι και την τεμπελιά να εφοδιάζουμε."

"Ασφαλής και άριστη είναι η δημοκρατία, στην οποία η κάθε αδικία τιμωρείται εξίσου από τους παθόντες και τους μη παθόντες απ' αυτή".

Κάποτε, επισκέφθηκε την Αίγυπτο και, ερχόμενος σε επαφή με βασιλείς και ιερείς, έμαθε την ιστορία τους. Οι ιερείς του είπαν για το νησί της Ατλαντίδας και τον πόλεμο που οι Αθηναίοι έκαναν εναντίον του νησιού, 9.000 χρόνια πριν. Από τις πληροφορίες που του έδωσαν οι ιερείς, άρχισε  να γράφει ένα ποίημα, αλλά πέθανε πριν να το τελειώσει.

Σε ένα από τα ταξίδια του συνάντησε τον βασιλιά Κροίσο, ο οποίος, αφού του έδειξε τους αμύθητους θησαυρούς του, τον ρώτησε ποιος ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που είχε γνωρίσει, περιμένοντας από τον Σόλωνα ότι θα  ανέφερε αυτόν. Ο Σόλων αποφεύγοντας να κολακεύσει τον βασιλιά, ονόμασε δυο κοινούς Έλληνες, τον Αθηναίο Τελαμόνα και τους Αργείους αδελφούς Κλεόβη και Βίτωνα.  Όταν ο Κροίσος απάντησε, ότι δεν είχε λάβει υπ΄ όψιν του τα πλούτη του και την δόξα του, ο Σόλωνας του απάντησε να μην θεωρεί έναν άνθρωπο ευτυχή, αν δεν γνωρίζει πώς τελείωσε η ζωή του: "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" (Μην καλοτυχίζεις κανέναν, προτού δεις το τέλος του).
Ο Κροίσος τότε περιφρόνησε τον Σόλωνα, αλλά θυμήθηκε τα λόγια του όταν ανετράπη από τον Κύρο και ήταν έτοιμος να καεί στην πυρά.

                                                                                    πηγές:   http://www.sikyon.com

                                                                                                http://el.wikipedia.org

                                                                                                        Βικιφθέγματα

Αρχαία Αθήνα: Τυραννίδα: Ο Πεισίστρατος...

Ο Πεισίστρατος, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, γεννήθηκε στην Αθήνα γύρω στα 605 π.Χ., και ήταν πολύ δημοφιλής.

Ευφυής και φιλόδοξος, είχε προσπαθήσει δυο φορές να καταλάβει την εξουσία με τεχνάσματα, τα οποία αρχικά πετύχαιναν και γινόταν τύραννος, όμως στη συνέχεια οι Αθηναίοι τον εξόριζαν. Την τρίτη φορά  έγινε κυρίαρχος των Αθηνών, το 545 π.Χ., και μέχρι το τέλος της ζωής του.

Κατά την περίοδο της τυραννίας του, σεβάστηκε τους νόμους του Σόλωνα, διατήρησε τον υπάρχοντα διοικητικό μηχανισμό της Αθήνας, αλλά φρόντισε να τοποθετήσει σε όλες τις θέσεις ανθρώπους της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Πήρε ομήρους μερικούς νέους από αριστοκρατικές οικογένειες και εξόρισε όλους εκείνους που αρνήθηκαν να συμβιβαστούν.

Ο Πεισίστρατος έκανε αναδασμό της γης, κάτι που δεν είχε τολμήσει να κάνει ο Σόλωνας, και έδωσε γη στους ακτήμονες. Φρόντισε επίσης για τους αγρότες δίνοντάς τους χαμηλότοκα δάνεια. Θέσπισε κινητά δικαστήρια στην ύπαιθρο για την επίλυση των διαφορών. Ενθάρρυνε και τη βιοτεχνία και το εμπόριο και καλυτέρευσε κατά πολύ την οικονομία τής Αθήνας. Κατασκεύασε δρόμους και πολλά άλλα δημόσια έργα, μνημεία και ναούς που ομόρφυναν την Αττική αλλά ταυτόχρονα πρόσφεραν δουλειά στον αστικό πληθυσμό. Αυτά τα χρόνια, πολλά Αττικά προϊόντα εξήχθησαν στην Ετρουρία και Αίγυπτο, Μικρά Ασία και πόλεις της Μαύρης Θάλασσας, κυρίως κρασί, λάδι και αρώματα. Στα 20 σχεδόν χρόνια της τρίτης τυραννίδας του Πεισίστρατου η Αττική δεν ενεπλάκη σε κανέναν πόλεμο.

Μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου τον διαδέχθηκαν οι γιοι του Ιππίας και Ίππαρχος, οι οποίοι και υπήρξαν οι τελευταίοι τύραννοι της Αθήνας.

Το τυραννικό πολίτευμα της Αθήνας καταλύθηκε το 510 π.Χ.

                                                                                                     πηγές:   http://www.sikyon.com

                                                                                                                  http://el.wikipedia.org

                                                                                                                    Εφημερίδα  "ΤΟ ΒΗΜΑ"

Μια πανέμορφη Κέρκυρα...

Ανοίξτε τα ηχεία του υπολογιστή και απολαύστε μαγευτικές εικόνες της Κέρκυρας με συνοδεία εκπληκτικής μουσικής.

πηγή: www.corfuland.gr

Βραχάκι, βραχάκι περνάς το ποταμάκι...

Βοήθησε το πιθηκάκι να βγει στην απέναντι όχθη, μαζεύοντας όσες περισσότερες μπανάνες γίνεται.

Πρόσεχε όμως. Αν κάνεις λάθος, ο κροκόδειλος του ποταμού καραδοκεί και...

Οδηγίες: 

Επιλέγουμε από την κατηγορία "Game"...

--> "Addition and Subtraction" για πρόσθεση και αφαίρεση αντίστοιχα.

--> "Multiplication and Division" για πολλαπλασιασμό και διαίρεση αντίστοιχα.

Επιλέγουμε από την κατηγορία "Number Level" την ομάδα αριθμών με τους οποίους θέλουμε να παίξουμε (λόγω Δ' τάξης, καλό είναι να επιλέξουμε την ομάδα "0 - 100").

Επιλέγουμε το βραχάκι που θέλουμε να φτάσει το πιθηκάκι μας και "κάνουμε" τις σωστές πράξεις ώστε να φτάσει εκεί...

(κλικ στην εικόνα για μετάβαση στο παιχνίδι)

πηγή:  BBC

Βουτιά στην πισίνα...

Βοήθησε το φίλο μας να κάνει μια δροσερή βουτιά στην πισίνα.

Συμπλήρωσε στη νεροτσουλήθρα τα τμήματα που λείπουν.

Οδηγίες: 

Πατάμε το "ΟΚ" για να ξεκινήσουμε...

--> Παρατηρούμε τον αριθμό-σύνολο που χρειάζεται να συμπληρώσουμε σε κάθε τμήμα που λείπει από τη νεροτσουλήθρα.

--> Επιλέγουμε τους κατάλληλους συνδυασμούς από τους σωλήνες στα αριστερά, έτσι ώστε να φτιάξουμε κάθε ένα από τα τμήματα που λείπουν.

Με το πλήκτρο "Reset" μπορούμε να αλλάξουμε τα ζευγάρια των αριθμών

(κλικ στην εικόνα για μετάβαση στο παιχνίδι)

πηγή:  BBC

Διαστημικό παρκάρισμα...

Βοήθησε τα διαστημόπλοια να παρκάρουν στη θέση που πρέπει.

Το παιχνίδι είναι στα αγγλικά, οπότε ...ευκαιρία για εξάσκηση.

Οδηγίες: 

Από την καρτέλα "Place the Number"...

--> Πατάμε  "Direct" για να τοποθετήσουμε το σκάφος στον αριθμό που μας λέει ο φίλος μας ο Hutch.

--> Πατάμε  "In between" για να τοποθετήσουμε το σκάφος ανάμεσα από τους αριθμούς που μας λέει ο φίλος μας ο Hutch.

 

Για να τοποθετήσουμε το σκάφος, απλά κάνουμε κλικ στον αριθμό που πρέπει.
Για να επιστρέψουμε στην αρχική οθόνη απλά πατάμε "Stop".

Θέλεις να κάνεις πιο δύσκολο το παιχνίδι; Δοκίμασε με τις άλλες τρεις κατηγορίες από την καρτέλα "Counting on and back" της αρχικής οθόνης.

(κλικ στην εικόνα για μετάβαση στο παιχνίδι)

πηγή:  BBC 

Πρόβλημα εβδομάδας 9ο

Η  Δ',  Ε'  και  Στ'  ενός δημοτικού σχολείου έχουν συνολικά 65 μαθητές. Στην ημερήσια εκδρομή, που οργάνωσε το σχολείο, δεν συμμετείχαν 7 μαθητές από τη Δ' τάξη, 5 μαθητές από την Ε' και 2 από τη Στ'. Οι δάσκαλοι παρατήρησαν ότι έτσι στην εκδρομή συμμετείχε ίσος αριθμών μαθητών από κάθε μια από αυτές τις τάξεις. Πόσους μαθητές έχει κανονικά κάθε τάξη;

Απάντηση: Η  Δ' τάξη έχει 24 μαθητές,  η  Ε'  22  και η  Στ'  19.

Σκεφτόμαστε:     7 + 5 + 2 = 14  μαθητές δεν συμμετείχαν στην εκδρομή.
                         65 - 14 = 51  μαθητές συμμετείχαν στην εκδρομή.
                         51 : 3 = 17 μαθητές από κάθε τάξη πήγαν στην εκδρομή
                                            (ίσος αριθμός για κάθε τάξη).


Άρα:  Δ' τάξη:  17 (που πήγαν)  +  7  (που δεν πήγαν)  = 24  μαθητές.
         Ε' τάξη:  17 (που πήγαν)  +  5  (που δεν πήγαν)  = 22  μαθητές.
        Στ' τάξη:  17 (που πήγαν)  +  2  (που δεν πήγαν)  = 19  μαθητές.

Ελάτε να διαβάσουμε παρέα, παιδικά περιοδικά...

Τα  9 blog ...άκια  συνεχίζουν τις εβδομάδες ανάγνωσης...

Και όπως λέμε, το κάνουμε... έτσι, για το κέφι μας, για τη διασκέδασή μας!

Τι λέτε; Θα συμμετέχετε;

Γι' αυτή την εβδομάδα ΚΑΙ για την επόμενη προτείνουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον:

Να διαβάσουμε  ΠΑΙΔΙΚΑ  ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ!!!

Ετοιμαστείτε λοιπόν...

Πάρτε (ή αγοράστε) το αγαπημένο σας περιοδικό, βρείτε την αγαπημένη σας ήσυχη γωνιά στο σπίτι, ζητήστε από τους μεγάλους να μη σας ενοχλήσουν (ή καλύτερα ζητήστε τους να διαβάσουν κι εκείνοι μαζί σας) και   ....ΠΑΜΕ!!!

Ελάτε να δείτε κόμικς, που διαβάσαμε παρέα...

Ακολουθώντας τις εβδομάδες ανάγνωσης, η τάξη μας διάβασε Κόμικς.

Την πρώτη εβδομάδα, κάθε παιδί διάβασε ένα κόμικς και το παρουσίασε στην τάξη.

Έπειτα κάναμε ανταλλαγή κι έτσι τη δεύτερη εβδομάδα κάθε παιδί διάβασε ακόμα ένα (ή και δύο).

Θέλετε να δείτε τα κόμικς που διαβάσαμε;

Τα συγκεντρώσαμε και τα φωτογραφίσαμε.

Ορίστε λοιπόν...

Πρόβλημα εβδομάδας 8ο

Ένα νούφαρο βρίσκεται στο κέντρο μιας λίμνης και κάθε μέρα διπλασιάζει το μέγεθός του. Σε 10 μέρες έχει καλύψει ολόκληρη τη λίμνη. Σε πόσες μέρες έχει καλύψει τη μισή λίμνη;

α)  5       β)  10       γ)  9       δ)  20       ε)  2

Απάντηση: Η σωστή απάντηση είναι η  γ),  δηλαδή σε 9 μέρες το νούφαρο έχει καλύψει τη μισή λίμνη.

Σκεφτόμαστε: Σύμφωνα με τα δεδομένα, σε 10 μέρες το νούφαρο έχει καλύψει ολόκληρη τη λίμνη. Αυτό σημαίνει ότι τη δέκατη μέρα έχει διπλασιάσει το μέγεθός του σε σχέση με την προηγούμενη μέρα. Επομένως την προηγούμενη μέρα (ένατη) είχε καλύψει τη μισή λίμνη.

Αρχαία Σπάρτη: Ο Τρομερός Στρατός...

Ο Σπαρτιατικός Στρατός ήταν ίσως, η πιο τρομερή πολεμική μηχανή του αρχαίου κόσμου.

Οι Σπαρτιάτες οπλίτες φορούσαν πάντα κόκκινο μανδύα, γιατί κάλυπτε το αίμα εάν πληγώνονταν και επίσης, κατά τον Λυκούργο, τρόμαζε κατά κάποιον τρόπο τον αντίπαλο. Στις μάχες οι Σπαρτιάτες οπλίτες δεν φορούσαν σανδάλια, αλλά πήγαιναν ξυπόλητοι, ώστε να διατηρείται πιο σταθερή η φάλαγγα. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι άφηναν μακριά μαλλιά και χτενίζονταν πριν τις μάχες. Στην Σπάρτη υπήρχε η αντίληψη ότι οι στρατιώτες έπρεπε να γυρίσουν από την μάχη νικητές ή πεθαμένοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν πάνε στην μάχη, όταν η μητέρα έδινε την ασπίδα στο γιο της, έλεγε "ή ταν, ή επί τας", που σήμαινε ότι ή με αυτήν θα γύριζε νικητής ή επάνω σε αυτήν νεκρός.

 

Αρχηγός τού στρατεύματος ήταν ο ένας από τους δύο βασιλείς, που πολεμούσε πάντοτε στην πρώτη γραμμή.

Οι έφοροι της Σπάρτης επέλεγαν τρεις αξιωματούχους, τους "ιππαγρέτες". Καθένας από αυτούς τους αξιωματούχους είχε το δικαίωμα να επιλέξει 100 άνδρες, τους οποίους και έθετε υπό τις διαταγές του. Με αυτό τον τρόπο συγκροτούνταν ένα σώμα από 300 άνδρες, οι οποίοι αποτελούσαν την επίλεκτη δύναμη της στρατιωτικής μηχανής της Σπάρτης και ήταν πάντα στη διάθεση του Βασιλιά.

 

Όσον αφορά τον οπλισμό, στην Αρχαϊκή Εποχή, φορούσαν κορινθιακό κράνος, περικνημίδες και μπρούτζινο θώρακα, αν και μετά τους Περσικούς Πολέμους, αντικατέστησαν τον μπρούτζινο θώρακα με τον λινοθώρακα ή με τον πιο ελαφριό εξώμη. Κύρια όπλα τους ήταν το δόρυ, η ασπίδα και το ξίφος. Κατά την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου, όλες οι ασπίδες των Σπαρτιατών, είχαν γραμμένο το γράμμα Λ (λάμδα), που αντιπροσώπευε την Λακεδαιμονία. 

πηγές:  

http://el.wikipedia.org 

ΙΣΤΟΡΙΑ του ΕΘΝΟΥΣ τεύχος 7 (ένθετο εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ")

Αρχαία Σπάρτη: Αξίες και Τρόπος Ζωής...

Η Σπάρτη, υπήρξε η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της Ελλάδος και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ιστορία της. Οι πολίτες της θαυμάζονταν για την γενναιότητα τους και για το ότι κρατούσαν  ζωντανές τις Ελληνικές αξίες. 

Συστατικό στοιχείο της ζωής της Σπαρτιατικής κοινωνίας, υπήρξαν η λιτότητα, το θάρρος και η Τιμή.

Οι κατοικίες των Λακώνων ήταν λιτές, καθώς κατασκευάζονταν με ένα μόνο πέλεκυ και ένα πριόνι. Η χλιδή ήταν άγνωστη στη σπαρτιατική κοινωνία και ως εκ τούτου δεν υπήρχε  και διαφθορά. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η κατάργηση από τον Λυκούργο των χρυσών και αργυρών νομισμάτων, επειδή πίστευε ότι αυτά αποτελούν αντικείμενο διενέξεων και ότι ο πολύς πλούτος και η υπερβολική φτώχεια αποτελούν το μέγιστο των νοσημάτων μίας Πολιτείας.

Οι Λάκωνες ήταν λιτοί και στον θάνατο. Οι νεκροί θάβονταν τυλιγμένοι σε κόκκινο μανδύα, με λίγα φύλλα ελιάς, δίχως άλλα αντικείμενα, ενώ η επίδειξη υπέρμετρης λύπης και θρήνων, δεν ήταν επιτρεπτή. Μοναδική εξαίρεση γινόταν για τους βασιλείς, οι οποίοι κηδεύονταν με τιμές ηρώων, εν μέσω υπερβολικού πένθους.

Για τους Σπαρτιάτες η ανδρεία και η γενναιότητα ήταν οι μέγιστες των αρετών.  Η επίδειξη δειλίας στη μάχη, αποτελούσε τη χείριστη ατιμωτική πράξη. 0ι ριψάσπιδες αποκλείονταν από τη Λακωνική Πολιτεία, ενώ όπως μαρτυρεί ο Πλούταρχος (Αγησίλαος, 30.3-4), ουδείς παραχωρούσε την κόρη του για γάμο με έναν «ατιμασμένο». Στη Σπάρτη όλοι είχαν δικαίωμα να χαστουκίσουν έναν ριψάσπιδα. Ωστόσο, ακόμη και γι' αυτούς, η Πολιτεία είχε προνοήσει, παρέχοντάς τους μία ευκαιρία για εξιλέωση. Η αποκάθαρσή τους μπορούσε να συντελεσθεί, εφ' όσον επιδείκνυαν σε κάποια μεταγενέστερη πολεμική σύρραξη γενναιότητα και στρατιωτικό ήθος.

Επίσης, η νωχελικότητα, η φυγοπονία και η επίδειξη αδιαφορίας προς την πατρίδα, ήταν φαινόμενα άγνωστα στην αρχαία Σπάρτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πόλη της Σπάρτης πάντοτε παρέμενε ατείχιστη, και αυτό προκειμένου να μην εφησυχάζονται οι πολίτες της και να μην παραμελούν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις και το έργο της εκγυμνάσεως.

Οι Σπαρτιάτες, ενώ στην αρχή ήταν φιλόξενος λαός (όπως γενικότερα οι αρχαίοι Έλληνες), διαπίστωσαν ότι αυτό ενείχε κινδύνους αλλοιώσεως της φυσιογνωμίας, των ηθών και των εθίμων τους. Θέλοντας να διαφυλάξουν αμόλυντο το χαρακτήρα της Σπάρτης, θέσπισαν την ξενηλασία, την απαγόρευση δηλαδή της φιλοξενίας ξένων στην πόλη τους. Ο Ηρόδοτος, αναφέρει ότι καθ' όλον τον ιστορικό βίο της Σπάρτης, κατεγράφησαν δύο και μόνο πολιτογραφήσεις αλλοδαπών. Αντίστοιχα, η έξοδος από την πόλη-κράτος ήταν εξαιρετικά δύσκολη για τους Σπαρτιάτες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η Πολιτεία χορηγούσε ειδική άδεια αποδημίας.

                                                                                        πηγές:  www.spartans.gr

                                                                                           http://el.wikipedia.org

                                                            ΙΣΤΟΡΙΑ του ΕΘΝΟΥΣ τεύχος 7 (ένθετο εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ")

                                                                                                   Βιβλίο μαθητή

Αρχαία Σπάρτη: Το Πολίτευμα...

Οι Σπαρτιάτες θεωρούσαν θεμελιωτή του πολιτεύματός τους τον ημι-μυθικό βασιλιά Λυκούργο, ο οποίος, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, έζησε και νομοθέτησε κατά την περίοδο τελέσεως της πρώτης Ολυμπιάδας (777 π.Χ.). Από κοινού με τους βασιλείς Ίφιτο των Ηλείων και Κλεισθένη των Πισατών, ο Λυκούργος καθιέρωσε την Ολυμπιακή εκεχειρία, την κατάπαυση δηλαδή των εχθροπραξιών, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Το νομοθετικό έργο που εισήγαγε, οδήγησε την Σπάρτη στην Ευνομία, γι' αυτό και οι συμπολίτες του τον τίμησαν δεόντως, ανεγείροντας του μάλιστα και Ναό. Άλλωστε, για τους Σπαρτιάτες, ο Νόμος ίσταται υπεράνω όλων.

  

Οι φορείς εξουσίας στην Πολιτεία των Λακεδαιμονίων ήταν οι εξής:

 

Δύο Βασιλείς, οι οποίοι προέρχονται κληρονομικά από δύο οικογένειες, τους Αγιάδες και τους Ευρυπωτίδες. Σε καιρό ειρήνης δεν είχαν μεγάλες αρμοδιότητες και εξουσίες, ούτε απολάμβαναν ειδικές τιμές και φροντίδες. Στο πεδίο της μάχης διαβίωναν χωρίς πολυτέλειες και προφυλάξεις, ενώ στην ώρα της μάχης ο νόμος επέτασσε ο βασιλιάς να πολεμά στην πρώτη γραμμή, διατρέχοντας τους ίδιους κινδύνους με τους απλούς στρατιώτες. Είχε μόνο το δικαίωμα να διαλέγει δύο παραστάτες που, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ήταν Ολυμπιονίκες.

 

Πέντε Έφοροι, οι οποίοι δεν είχαν ιδιαίτερα προσόντα, εκλέγονταν για ένα χρόνο και είχαν ένα ευρύ φάσμα αρμοδιοτήτων καθώς ήταν αυτοί που διοικούσαν το κράτος σε καιρό ειρήνης.

Η Γερουσία, ένα συμβούλιο 28 γερόντων, με ισόβια θητεία. Για να εκλεγούν, έπρεπε να έχουν υπερβεί το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους και να έχουν συμπληρώσει 40 χρόνια στρατιωτικής υπηρεσίας. Η αρμοδιότητά τους συνίστατο στην επιλογή των θεμάτων που θα συζητούσε η Απέλλα.

 

Η Απέλλα οφείλει την ονομασία της στον Απέλλωνα Απόλλωνα και ήταν η εκκλησία του Δήμου, όπου συζητούνταν τα σοβαρά θέματα. Στη συνέλευση αυτή έπαιρναν μέρος μόνο οι Σπαρτιάτες που ήταν πάνω από 30 χρονών.

                                                                                           πηγές:  www.spartans.gr

                                                                                           http://el.wikipedia.org 

                                                          ΙΣΤΟΡΙΑ του ΕΘΝΟΥΣ τεύχος 7 (ένθετο εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ")

                                                                                                        Βιβλίο μαθητή

Αρχαία Σπάρτη: Η Κοινωνική Οργάνωση...

Η κοινωνία της Σπάρτης απαρτίζονταν από τους Σπαρτιάτες (Πολίτες ή Όμοιοι), τους Περίοικους και τους Είλωτες.

Ο νόμος απαγόρευε στους  Σπαρτιάτες να δουλεύουν ή να επιδίδονταν σε αγροτικές και γενικότερα σε βιοποριστικές εργασίες. Μόνη τους υποχρέωση ήταν να γυμνάζονται καθημερινά ώστε να βρίσκονται σε ετοιμοπόλεμη κατάσταση. Για να το πετύχουν αυτό εξαπέλυσαν πόλεμο εναντίον των Δωριέων της Μεσσηνίας, τους οποίους υπέταξαν, με τη βοήθεια κατοίκων από τα παράλια,  έπειτα από σκληρούς πολέμους, που ονομάστηκαν Μεσσηνιακοί.

Για ανταμοιβή επέτρεψαν στους συμμάχους τους ελευθερία αλλά όχι συμμετοχή στη διακυβέρνηση και τους αποκαλούσαν Περίοικους. Οι Περίοικοι είχαν δικαίωμα να ασχολούνται με τις τέχνες και το εμπόριο.

Οι κατακτημένοι ονομάστηκαν είλωτες. Η γη τους μοιράστηκε στους Σπαρτιάτες, Οι είλωτες υποχρεώνονταν να καλλιεργούν τη γη και να δίνουν το μισό από ό,τι παρήγαν στον Σπαρτιάτη που είχε την ιδιοκτησία της γης. Αυτός, με τη σειρά του, δεν μπορούσε να το κρατήσει και να το διαθέσει όπως ήθελε αλλά ήταν υποχρεωμένος να το παραδώσει στο κοινό συσσίτιο. Αν δεν το έκανε ονομαζόταν «υπομείων» και κινδύνευε με στέρηση των δικαιωμάτων του.

Αν και οι είλωτες ανήκαν στο κράτος, η συμπεριφορά των ελεύθερων απέναντί τους ήταν σκληρή, γι’ αυτό και συχνά επαναστατούσαν. Αυτός είναι και ο λόγος που η κύρια αποστολή του σπαρτιατικού στρατού ήταν η αστυνόμευση των ειλώτων και η αποτροπή πιθανών εξεγέρσεων.

Βέβαια, και για τους Σπαρτιάτες, η απονομή των πολιτικών δικαιωμάτων δεν ήταν αυτονόητη ούτε γινόταν αυτοδικαίως. Αντίθετα, έπρεπε ο Σπαρτιάτης να αποδείξει με το ήθος και τη γενικότερη στάση ζωής του ότι είναι άξιος να τα κατέχει. Για την απόκτηση των δικαιωμάτων που πολίτη, ο Σπαρτιάτης έπρεπε να διέλθει με επιτυχία μία εκπαιδευτική διαδικασία και επιπλέον όφειλε να εναρμονίζεται με τον λακωνικό τρόπο ζωής.

                                                                                            πηγές:  www.spartans.gr

                                                                                                       www.sikyon.com
                                                                                             http://el.wikipedia.org

                                                          ΙΣΤΟΡΙΑ του ΕΘΝΟΥΣ τεύχος 7 (ένθετο εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ")

                                                                                                        Βιβλίο μαθητή

Αρχαία Σπάρτη: Η ανατροφή και η "αγωγή" των παιδιών...

Βασική αντίληψη των Λακεδαιμονίων ήταν ότι ο Σπαρτιάτης ανήκει στην Πολιτεία, η οποία και είναι υπεύθυνη για την διαπαιδαγώγηση και εν γένει για την εκπαίδευσή του.

Ο γάμος ήταν θεσμός υποχρεωτικός, για όλο τον ελεύθερο και υγιή πληθυσμό.  Η αποστολή της οικογένειας στην Σπάρτη ήταν η γένεση υγιών παιδιών. Τα αγόρια γεννιόντουσαν για να είναι χρήσιμα στην πατρίδα τους και για να εκπαιδευτούν ώστε να γίνουν καλοί στρατιώτες. Τα κορίτσια, για να γεννούν και να ανατρέφουν κι άλλους τέτοιους άνδρες.

Όταν ένα παιδί γεννιόταν, η μητέρα του το έπλενε με κρασί, για να πιστοποιήσει αν η κράση του ήταν γερή.  Εάν το παιδί ήταν αδύναμο, πέθαινε. Αργότερα, ο πατέρας του το πήγαινε στη «Λέσχη». Εκεί οι γέροντες διαπίστωσαν την ευρωστία και την αρτιμέλειά του και επέτρεπαν στην οικογένειά του να το μεγαλώσει. Σε αντίθετη περίπτωση, διέταζαν να εγκαταλειφθεί (όχι να θανατωθεί) στον Καιάδα, ένα βάραθρο στον Ταΰγετο (αυτό βέβαια, αμφισβητείται καθώς δεν έχουν βρεθεί παιδικά οστά στον Καιάδα, αλλά μόνο οστά ενηλίκων). Ουδείς γονέας δεν εδικαιούτο να αναθρέψει το παιδί του, εάν δεν υπήρχε προηγουμένως έγκριση της Πολιτείας. 

Τα παιδιά μεγάλωναν στο σπίτι μέχρι τα επτά τους χρόνια και μάθαιναν να μη φοβούνται το σκοτάδι, να τρώνε κάθε φαγητό και να μη κλαίνε χωρίς λόγο. Όταν το παιδί συμπλήρωνε τα επτά του χρόνια, η πολιτεία το έπαιρνε από την μητέρα. Τότε άρχιζε μια αυστηρή σε πειθαρχία και στρατιωτικού τύπου κυρίως εκπαίδευση, η ονομαζόμενη Αγωγή και τελείωνε στα είκοσί τους χρόνια. Αγόρια και κορίτσια διδάσκονταν γραφή, ανάγνωση και μουσική.

Τα αγόρια ζούσαν σε ομάδες, οι οποίες χωρίζονταν σε «ίλες», «αγέλες» και «βούες», κάτω από την αρχηγία ενός συνετού και γενναίου νέου, τον επονομαζόμενο Είρενα και υπό την επίβλεψη του Παιδονόμου. Εκπαιδεύονταν στην γυμναστική, το τρέξιμο, το πήδημα, το πέταγμα ακοντίου και δίσκου και επίσης μάθαιναν να υποφέρουν στον πόνο και στις κακουχίες, στην πείνα, δίψα, το κρύο, την κούραση και την έλλειψη ύπνου. Περπατούσαν ξυπόλυτα, πλένονταν στα κρύα νερά του Ευρώτα και ντύνονταν με το ίδιο ένδυμα καλοκαίρι και χειμώνα, που τους έδινε η πολιτεία μια φορά τον χρόνο. Δεν χρησιμοποιούσαν κλινοσκεπάσματα και κοιμόντουσαν πάνω σε καλαμιές και άχυρα.
Το κύριο φαγητό τους ήταν ο μέλανας ζωμός, αλλά τα ενθάρρυναν να κλέβουν τροφή, για να συμπληρώνουν την ελάχιστη που ελάμβαναν, αν όμως συλλαμβάνονταν επ΄ αυτοφώρω τα τιμωρούσαν. Στην ηλικία των 20 ετών τα αγόρια εντάσσονταν πλέον στο στρατό των Σπαρτιατών.

Όσον αφορά τα κορίτσια, τα εκπαίδευαν σε ομάδες όπως και τα αγόρια, αλλά όχι με τόση σκληρότητα και αυστηρότητα.  Έπαιρναν μέρος σε δημόσιους συναγωνισμούς, όπως αυτά, αλλά η εκπαίδευσή τους τελείωνε μόλις παντρεύονταν. Οι γυναίκες στη Σπάρτη αποκλείονταν από το στράτευμα, είχαν όμως περισσότερες ελευθερίες, σεβασμό και αναγνώριση από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας. Μπορούσαν να γυμνάζονται ισότιμα με τους άνδρες και να κυκλοφορούν άνευ περιορισμών

                                                                                         
                                                                                           πηγές:  www.spartans.gr

                                                                                                       www.sikyon.com

                                                          ΙΣΤΟΡΙΑ του ΕΘΝΟΥΣ τεύχος 7 (ένθετο εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ")

                                                                                                        Βιβλίο μαθητή