Ο Λεωνίδας ο Α' ήταν βασιλιάς της Σπάρτης από τη δυναστεία των Αγιαδών. Το όνομά του σημαίνει "απόγονος του λιονταριού". Παντρεύτηκε τη Γοργώ και απέκτησε ένα γιο, τον Πλείσταρχο. Μπροστά στην περσική απειλή, ανέλαβε την ηγεσία του συμμαχικού ελληνικού στρατού και κατάφερε με επιτυχία να τους κρατήσει ενωμένους και να ξεχάσουν τις διαφορές τους. Η στρατιωτική του ευφυΐα έγινε εμφανής στις Θερμοπύλες με τον τρόπο που παρέταξε τα στρατιωτικά τμήματα και με τη ταχύτητα με την οποία τα ενάλλασσε στο πεδίο της μάχης. Ταυτόχρονα έδειξε και τον ηρωισμό του.
Ξεκινώντας από τη Σπάρτη, διέταξε τη συγκέντρωση των 300 επίλεκτων οπλιτών. Έδωσε, όμως, εντολή να φύγουν όσοι δεν είχαν γιους για να συνεχίσουν τη γενιά τους και τους αντικατέστησε με άλλους που πληρούσαν αυτή την προϋπόθεση. Ο ίδιος είχε ήδη απόγονο κι έτσι ηγήθηκε του επίλεκτου σώματος. Καθώς ετοιμαζόταν, η βασίλισσα Γοργώ τον ρώτησε, αν έχει κάτι να της πει. Αυτός της απάντησε να παντρευτεί έναν τίμιο άντρα και να αναθρέψει γερά παιδιά. Τότε η Γοργώ τού παρέδωσε την ασπίδα και του απάντησε σύμφωνα με την παράδοση των Σπαρτιατών: "Ή ταν ή επί τας!"
Πριν τη μάχη, με τη γνωστή φράση "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ", αρνήθηκε τις προτάσεις του Ξέρξη να υποταχθεί με αντάλλαγμα να γίνει ηγεμόνας ολόκληρης της Ελλάδας και να του παραχωρηθούν αμύθητα πλούτη. Απάντησε στους Πέρσες απεσταλμένους ότι προτιμούσε να πεθάνει παρά να γίνει τύραννος της πατρίδας του και ότι οι Έλληνες αποκτούν εδάφη μονάχα πολεμώντας γι΄αυτά. Όταν ένας Πέρσης τον ρώτησε γιατί προτιμά έναν βέβαιο θάνατο από μια πλούσια ζωή, εκείνος απάντησε πως μονάχα τα ζώα προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο και πως η επιλογή γενναίου θανάτου είναι επιλογή των ανθρώπων με λογική που έχουν ζυγίσει τις συνέπειες των πράξεών τους.
Γνωρίζοντας το χρησμό του Μαντείου των Δελφών που έλεγε "¨Η ΘΑ ΡΗΜΑΧΤΕΙ Η ΣΠΑΡΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ Ή ΘΑ ΘΡΗΝΗΣΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑ", οργάνωσε αριστοτεχνικά το στρατό, καθοδήγησε άψογα και έξυπνα τις κινήσεις στη μάχη και τελικά σκοτώθηκε από έναν Πέρση στρατιώτη στην τελική μάχη. Το πτώμα του, με εντολή του Ξέρξη, ακρωτηριάστηκε και το κεφάλι του καρφώθηκε σε έναν πάσσαλο, ώστε οι Έλληνες να πάρουν ένα μάθημα για τη μοίρα όποιου αψηφά το μεγάλο Πέρση βασιλιά.
Ο Λεωνίδας, μαζί με τους επίλεκτους στρατιώτες του, έμειναν στην ιστορία ως παράδειγμα γενναιότητας και αυτοθυσίας για τα ιδανικά της πατρίδας και της ελευθερίας.
πηγές:
ΙΣΤΟΡΙΑ του ΕΘΝΟΥΣ τεύχος 7 (ένθετο εφημερίδας "ΕΘΝΟΣ")
