Γιάννης Ρίτσος: Ο επίλογος ενός καταπληκτικού προγράμματος...

Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Ένα καταπληκτικό πρόγραμμα, που δε θέλαμε να τελειώσει...

Και είναι σίγουρο ότι δε θα τελειώσει ποτέ, στην ψυχή και στην καρδιά μας. Ο μεγάλος μας ποιητής μάς σημάδεψε και θα μας συντροφεύει πάντοτε. Τα μηνύματά του μεγάλα, η ποίησή του επίκαιρη και ανθρώπινη, τρυφερή και δυναμική, συγκινητική και αγωνιστική...

Ξεκινήσαμε από τα ποιήματα που μελοποιήθηκαν από μεγάλους συνθέτες (και, κυρίως, από τον "Μέγιστο" Μίκη Θεοδωράκη). Μέσα από αυτά γνωρίσαμε καλύτερα τον άνθρωπο, τον ποιητή, τον ζωγράφο, τον καλλιτέχνη, Γιάννη Ρίτσο. Συνεργαστήκαμε με σημαντικούς φορείς (Τηλεόραση της Βουλής των Ελλήνων, Ε.ΚΕ.ΒΙ., Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας, Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Κέρκυρας, Φιλαρμονικό Σύλλογο Σκριπερού Κέρκυρας, Δημοτικά σχολεία, Γυμνάσια και Λύκεια). Μάθαμε πράγματα γύρω από τη ζωή και το έργο του ποιητή, διαβάσαμε και συζητήσαμε πάνω σε ποιήματα και συλλογές του, ασκηθήκαμε στη γραπτή έκφραση (e-mail, αφίσες, ποιήματα), γνωρίσαμε στοιχεία της ελληνικής ιστορίας της ταραγμένης εποχής στην οποία έζησε, ασχοληθήκαμε με τη γεωγραφία των περιοχών που γνώρισε, ζωγραφίσαμε, κάναμε κατασκευές και, βέβαια, διοργανώσαμε μια καταπληκτική συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας...

Κι' όλα αυτά, με ένα απίστευτο και αμείωτο ενδιαφέρον! Με μια προσμονή για τη συνέχεια! Με μια ακόρεστη όρεξη και με μια ευχάριστη διάθεση!...

Μέσα από τα "9 blog ...άκια" παρουσιάσαμε ένα μεγάλο μέρος όσων κάναμε στην τάξη και στην πράξη. Όλα θα είναι εδώ για να τα βλέπουμε και να τα ξαναβλέπουμε όσες φορές και όποτε θέλουμε...

Αυτό που απομένει να παρουσιάσουμε είναι τα βιβλία που μας βοήθησαν σε όλη ετούτη τη διαδρομή, τα οποία είναι τα εξής:

Για το τέλος, μερικοί στίχοι από τον μεγάλο ποιητή:

"Να με θυμόσαστε - είπε.

Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα, χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα.
Την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια. Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος.
Μ' ένα κρινάκι τον αγρού τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. 

Να με θυμάστε."

 Γιάννη Ρίτσο, σε ευχαριστούμε...