Δίχως άλλα λόγια...
Τα δύο επόμενα μελοποιημένα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, κόντρα στην κινδυνολογία, στον παραλογισμό και την απαισιοδοξία των καιρών που ζούμε...
Το πρώτο μέρος, αφιερωμένο στα θύματα της τυφλής βίας, στους νεκρούς της Αθήνας της 5ης Μαΐου 2010...
Το δεύτερο μέρος, αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες...
Από τα "ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ"
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου
Ο ΤΑΜΕΝΟΣ
Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά, σωπαίνουν οι καμπάνες,
σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός μαζί με τους νεκρούς του
Και πα στην πέτρα της σιωπής τα νύχια του ακονίζει
μονάχος κι αβοήθητος, της λευτεριάς ταμένος।
ΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΛΑΙΣ
Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο,
Νάτη, πετιέται αποξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου.
