Πολύς λόγος έχει γίνει τελευταία για δημοσίευμα γερμανικού περιοδικού όπου αναπαριστά, δίχως κανέναν σεβασμό στον πολιτισμό και σε άσεμνη χειρονομία, ένα εκπληκτικό αρχαιοελληνικό γλυπτό: την "Αφροδίτη της Μήλου". Ας γνωρίσουμε λοιπόν αυτό το πανέμορφο και πασίγνωστο σε ολόκληρο τον κόσμο άγαλμα. Θα χρειαστεί να ταξιδέψουμε όμως (έστω και εικονικά) μέχρι το Παρίσι της Γαλλίας, καθώς (και) αυτό το άγαλμα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου.
Το συγκεκριμένο άγαλμα έχει ύψος 2,4 μέτρα και παριστάνει τη Θεά Αφροδίτη ημίγυμνη, που, όπως φαίνεται από τη στάση της, ετοιμάζεται να κάνει το μπάνιο της. Χρονολογείται γύρω στον 1ο αιώνα π.Χ. ενώ οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει ακόμα στο ποιος τη δημιούργησε.Βρέθηκε το 1820 σε μία περιοχή της Μήλου από έναν αγρότη ο οποίος έσκαβε απεγνωσμένα στο χωράφι του αναζητώντας ένα πηγάδι για να δροσίσει τα ζώα του. Μάταιος όμως ο κόπος, γιατί άρχισαν να αποκαλύπτονται κερκίδες ενός αρχαίου θεάτρου και ανάμεσά τους μικρότερα και μεγαλύτερα μαρμάρινα αγάλματα. Έξαφνα, σάστισε μπροστά σ’ αυτό που αντίκρισε: Μια μαρμάρινη γυναικεία φιγούρα αναπαυόταν ξαπλωμένη μέσα στο χώμα, ποιος ξέρει για πόσους αιώνες. Το άγαλμα ήταν σχεδόν κάθετα σπασμένο στα δύο και στο ένα της χέρι κρατούσε ένα μήλο ενώ στο άλλο μια ασπίδα. Πιο κει πραγματοποιούσε περιπολία ένας Γάλλος αξιωματικός του Ναυτικού, ο Ντιμόν ντ’ Ουρβίλ, ο οποίος μαγνητίστηκε από την ομορφιά της και τον διέταξε αμέσως να περισυλλέξει προσεκτικά τα κομμάτια και να του τα παραδώσει.
Από δω λοιπόν ξεκινά και η μεγάλη περιπέτεια της Αφροδίτης που της στοίχισε τα δύο της χέρια:
Όταν ο βοσκός αντιλήφθηκε ότι το εύρημά του είχε υλική αξία, το έκρυψε όπως-όπως. Στην αρχή το άγαλμα πουλήθηκε για τετρακόσια γρόσια στους Γάλλους, αλλά την επόμενη μέρα μοσχοπουλήθηκε εκ νέου σε έναν Τούρκο μπέη, για επτακόσια πενήντα ολόκληρα γρόσια. Παράλληλα όμως, οι Γάλλοι δεν είχαν πάψει ούτε λεπτό να φρουρούν την περιοχή, κι έτσι για μέρες ολόκληρες το άγαλμα περιφερόταν απ’ άκρη σ’ άκρη του νησιού, δημιουργώντας μεγάλη διαμάχη ανάμεσα σε κατοίκους κι επίδοξους αρχαιοκάπηλους.
Τελικά όμως υπερίσχυσε η Γαλλική επιβολή κι έτσι η Αφροδίτη της Μήλου φορτώθηκε ξημερώματα της 23ης Μαΐου 1820 στο γαλλικό πλοίο Ευσταθέτ, απ’ όπου ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι της προς τη Γαλλία. Δυστυχώς όμως, κατά τη βίαιη μεταφορά χάθηκαν και τα δυο της χέρια, που είχαν βρεθεί πλάι αποκομμένα, κι από τότε κανείς δεν ξέρει πού βρίσκονται.
Σήμερα, το άγαλμα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου, όπου προσελκύει χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.
Μέχρι να βρεθείτε στο Παρίσι και να επισκεφτείτε το μουσείο (ή μέχρι να επιστραφεί το άγαλμα στην Ελλάδα), κάντε κλικ στην επόμενη εικόνα για να το δείτε σε τρισδιάστατη απεικόνιση...
πηγές:
Αρχαίο θέατρο Βεργίνας
Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου
Το αρχαίο θέατρο της Μήλου βρίσκεται στην περιοχή της Τρυπητής και ερείπιά του σώζονται ως σήμερα. Δημιουργήθηκε στην Ελληνιστική εποχή και σήμερα είναι ορατή η ρωμαϊκή φάση του. Σώζεται το Κοίλο με επτά μαρμάρινες κερκίδες, η ορχήστρα και το δάπεδο της σκηνής.
Το 2009 γνωρίσαμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια διοργάνωση, που ξεκίνησε το 2007 από το Σίδνεϋ της Αυστραλίας και εξαπλώθηκε με τεράστια επιτυχία σε ολόκληρο τον πλανήτη: την "Ώρα της Γης".
Το συγκεκριμένο άγαλμα έχει ύψος 2,4 μέτρα και παριστάνει τη Θεά Αφροδίτη ημίγυμνη, που, όπως φαίνεται από τη στάση της, ετοιμάζεται να κάνει το μπάνιο της. Χρονολογείται γύρω στον 1ο αιώνα π.Χ. ενώ οι ειδικοί δεν έχουν καταλήξει ακόμα στο ποιος τη δημιούργησε.
Ακόμα ένα αριστούργημα της ελληνικής αρχαιότητας που, δυστυχώς, βρίσκεται μακριά από την πατρίδα του, τοποθετημένο στο μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι της Γαλλίας.
Βάλατε "Μάρτη" στο χέρι σας; Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά», επειδή, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Κι αν νομίζετε ότι πρόκειται για έθιμο που τηρείται μόνο στην Ελλάδα, κάνετε λάθος. Το έθιμο του Μάρτη είναι εξαπλωμένο σε όλα τα Βαλκάνια. Γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία «Μάρτινκα» και στην Αλβανία ως «Βερόρε». Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται «Μαρτενίτσα». Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη υπάρχει και στη Ρουμανία με την ονομασία «Μαρτιζόρ».
Παίρνεις κλωστές κεντήματος , μία κόκκινη και μία άσπρη. Κάνεις από έναν κόμπο στη μία άκρη της καθεμιάς, τη στερεώνεις κάπου με μια καρφίτσα βάζοντάς την ανάμεσα στις παλάμες σου τη στρίβεις όσο γίνεται περισσότερο. Οταν στριφτεί καλά την κομπιάζεις και απ’ την άλλη άκρη της. Επαναλαμβάνεις με τη δεύτερη κλωστή. Οταν είναι έτοιμες oι στριμμένες τις πιάνεις μαζί -κόκκινη και άσπρη- και τις τεντώνεις. Σε μια στιγμή, τις αφήνεις απ’ τη μια άκρη και κοίτα να δεις πώς μπλέκονται υπέροχα!
